Tüm tekrarlar, tüm rutinler, tüm hatalar, tüm tekrarlanan hatalar, tüm aynı kuyuya tekrar tekrar düşmeler, tüm gidilen yollar için... Hangi tekrar, kaç yanlış, nasıl bir bela, ne tür bir vicdan azabı öldürür insanı.
"ein Schatten der Kräfte des Bösen."
Köhne yalap şulap bir dil. Kendini her adımda satmaya dünden razı bir ahval; ana akımın dışında sözde alternatif ama ovuğunu bulunca o da ötekisi kadar sermayedar. İlişkisi ve faşizmi uyarınca ayrımcı; kendine seçkinci bir sınıf yaratıncaya kadar eşitlikçi. Tüm bu retorikleri ile ne denli mide bulandırabildiğinden habersiz, sadece inkar edilemeyecek kevaşeliğinin farkında. Pislet, mahvet, hatta yoket ve sonrakine geç. Yerse, yeniyor da.
Hayatta acı ve kederin kanatıp akıttığı gözyaşlarından ötede bir başka akış var. Artık gözyaşının kalmadığı, akamadığı ve sadece içinin (ç)ağladığı, dolayısı ile de görünmeyen akışlar. Bu aşağıdaki melodi tamamen bunun ifadesidir. Ne eksik, ne fazla.
Posts
