Libro y miseria.
Beşiktaş’ta bir kitapçıdayım. Son Çıkanlar önünde kitaplara gözatarken köşedeki ufak oturma elemanı üzerinde bir kadının biraz utanırcasına kitap sayfalarının fotoğraflarını çektiğini gördüm. Fazlaca bakındım. Göz göze geldik, kadın gülümsedi. Bir şeyler demeye zorlamış gibi oldum, aşırı rahatsız hissettim. Tam dönecekken başka yöne, gülerek: ‘Vapurla geçiyorum karşıya. Her kitaba para veremiyorum. Gelip 20-25 sayfa çekip vapurda okuyorum.’ dedi. Oysa dışardan hali-vakti yerinde gibi de görebilirsin sokakta yürürken.
‘Hali-vakti yerinde’ de ne acaip bir yanılsama, insan şemalinden düşmememek için direnip üstü başı temiz pak olunca. Görülmedik ne çok zorlanmalar var.
Posts
