Elitler ve Eltiler.

Şehrin seçkinci sınıfının ya da bu sınıfın aracına bir yanından tutunmuş seyahat edenlerin, şehrin yeni yer, mekan ve köşelerini mutlak tavaf etme, orada ne oluyor mutlak bilme hali, vazgeçilmez bir virüs gibi. Yeni mekanları, alt sınıflara doğru, orayı bir arzular şelalesine dönüştürmekse bir tercih. Zamanla nedenini kimsenin bilmediği bir arzu yaratımına önayak olunuyor. Tıpkı birçok eşyayı ihtiyaçları olmadığı halde neden satın aldıklarını bilmedikleri gibi. Bu yüzden elitlerin neyi tercih ettiği önemseniyor. Merak ediliyor. Meraktan geberiliyor. Oralara gidiliyor, gidilmek isteniyor ve hatta müdavimleşmek isteniyor. Hayatta hiçbir şey olmasan bile bir mekan müdavimi olmanın müthiş önemsenen bir yanı var. Oysa en az yalnızlığın krallığı kadar, müdavim olmaktan uzak olmak da değerli bir haldir.

İşin gücün, planlanan bir toplantın, birileri ile orada senin kararın dışında ayarlanmış bir buluşman yoksa, böyle cangılda, koca İstanbul'da kimliği parlatılmış, boyası kısa süre sonra dökülecek birbirinin kopyası bu mekanları dolaşmak, sırf elitin üzerinde yarattığı şelaleye kapılarak arşınlamak ne beyhude çabadır.

Böyle bir şehirde insan evinden 10 km ötedeki bir semt kahvesine kahve içmeye, öte yakadaki restorana karnını doyurmaya neden gider? Sadece ona uygun vakti olduğundan ve boş-beleş biri olduğundan mı? Bu zaman böyle, daha yolda iken hikaye-tahtası çizilen yemek fotoğrafları instagrama, belli belirsiz şuh bakışlar, müthiş bir arkadaş masası planı kafaya, ne kadar hayattan zevk alıyoruzculuk AŞ'nin değerli yolcuları da zihne yazılır. 

Değerli Yolcular, unutmadan. İkinci katta sıcak çay ve kek bulabilirsiniz.