Başkaları, Başkası

Bizler vicdani baskalarindan ogrenmek zorunda degiliz. Ogrenemeyiz de. Vicdanimiz ya vardir ya yoktur. Kimse kimseye vicdani ogretemez, varligini sorgulayamaz. Bilemez. Bizler nasil konusmamiz gerektigini kimseye soramayiz, sormamaliyiz. Kimse gelip ogretemez, ogretmemeli de. Beyin düsünür, dil döker. Bir baskasi, baskalari bunlara hükmedemez. Bizler zulum edemeyiz. O nedenle ya da bu nedenle, bizden gucsuz ya da guclu, hakediyor diye ya da nedensizce, sahipsiz diye kimseye, hicbir canliya zulmedemeyiz, baskalari etse de. Bizler gormemezlikten gelemeyiz. Yanimizdan gecen dostlari, bize ihtiyaci olanlari, el uzatilmayi bekleyenleri görmemezlikten gelemeyiz. Sorulmasi da gerekmez, beklenmez de, bizler adim atmak icin sendeleyecek insanlar degiliz, olmamaliyiz. Bizler calamayiz, ve dahi cirpamayiz da. Baskasinda var diye aynisindan sahip olmak icin calamayiz, baska amaclar icin de calamayiz ama hepsinin bitmek tukenmek bilmeyen sahip olma arzusuna hizmet ederligini unutup sadece calmak icin de calamayiz. Bizler bile bile, sonrasinda agzimizda pismanlik tadi yaratacagini bile bile pislige bulasamayiz. Bizler, yani tam olarak orada duranlar, buradakiler ya da beridekiler; temiz kalmak, pislige batmamak ve kötülesmemek zorundayiz. Baskalari gibi olmak zorunda degiliz, onlar oluyorsa bize ne...