Grindcore

Yas 10 falan gibi. O zamanlar en büyük korkum 10 sene sonra yani 20-21'li yaslarda hala Sirinler'i izler miyim düsüncesiydi. Yani bu cok utanc verici olabilirdi. Acaba o yaslara gelince gizlice mi izlerdim bunu nasil yapabilirim diye planliyordum. Sirinler benim icin cok onemliydi. Hicbir bolumunu kacirmazdim. Hatta bir keresinde Sirinler'i izleyemiyorum diye; kuzenin, dogumgunum icin eve gelenleri kovalamasini istemistim. Resmen herkesi evden kovmustuk. Unutamadigim (ki pek unutmam gecmisi) ve utandigim islerden birisidir. Evden akin akin cikan cocuklar ofke ile merdivenlerden kacarken bir tanesi 10 dakika sonra gelip bana aldigi hediye arabayi geri istemisti. Yalcin hakikaten göt adammissin, o zaman da gözüm tutmazdi seni. Firlatmistim kapiya al oyuncagini diye. Plastik, ortasina tel saplanan ve uzun sert bir telle yolda surdugunuz skimsonik bir oyuncakti. Ama dönemi icin kiyak aletti. Ben kaykaylar varken, insaatten araklanan iki tahtaya cakilan bilyali kaykaylara da daha tav olurdum. Hic o aletlerden olmadi mesela. Yapmasini da beceremedim. Bilya nerden alinir bilmiyordum. "Olm falancanin babasi araba servisiymis onlarda varmis"

Var da bana mi var anasini satayim, bize yok...

Sonra yas 20'lere geldi. Bir baska korku saldi beni. Kendi jean'lerimi kendim kesip bictigim, punk-hardcore ve alabildigine butun "core" türlerine merak salip maksimum volumde muzikle dolup tastigimiz donemler. O konser senin bu konser benim dolasiyoruz. Konserlere giderken giydigimiz dar bluejeanleri de kendim dikiyordum. Cunku hic istedigimiz gibi dar kot yoktu. Ben de alinan bir kotu bacak arasindan kesip daraltiyordum. Bu yuzden erken yaslarda dikise elim yatsa da, sonradan gorulecegi uzere asla modaci olamadim, korkum bu degildi ama korkum her zaman gay bir modaci olmakti. Dar blu jean ve bogazli basketbol ayakkabilarini da kenara birakmaliyim. 20'li yaslarin korkusu dinledigim bu hirpani muzikleri acaba 50 yasinda evde coluk cocuk varken de dinleyecek miydim sorusuyla vuku buldu. Oysa Cemal Resit Rey'deki bir John Zorn konserinden cikarken "Bu adam bu yasta boyle groarrrrr yapiyorsa, icimiz rahat olsun biz de 50 yasinda grindcore dinleriz" demistik.

Simdi Sirinler izlemiyorum, hatta akranlarimin cizgi film/anime merakindan da uzaklardayim. Merak etmiyor degilim Gargamel ibnesi ne alemde diye ama..



Lakin ben sert ve hizli seyleri sanirim 50'sinde de dinleyecek ve takip edecegim. Bugun 62 yasindaki Cesare Bonizzi'nin brutal vokalini gorunce, simdiden 45 yas sonrasinda bir muzik grubu kurmayi bile planladigimi söyleyebilirim.

Monk evangelises Heavy Metal

http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7513058.stm